Nieuws
Inschrijvingsformulier voor het ontvangen van onze Nieuwsbrief
Regelmatig wordt een nieuwsbrief opgesteld. Als u deze nieuwsbrief automatisch in uw mail wilt ontvangen dan kunt u zich hieronder inschrijven door uw emailadres in te vullen en te verzenden.
Als u de automatische inschrijving weer wilt intrekken dan kunt u dat doen door u uit te schrijven onderin de nieuwsbrief.
Expositie 35 jaar Weetpunt
Ter gelegenheid van het 35 jarig bestaan van de Vereniging Arboretum Munnike Park en de Stichting Natuur & Landschap – Zwijndrechtse Waard is er een EXPO ingericht.
We kijken terug naar de start van het Munnike Park, de bouw van het Natuur & Milieu Educatie gebouw ’t Weetpunt en de oprichting van SN&L-ZW.
De aandacht richt zich in de 1ste plaats op de vrijwilligers, die zich al jaren met hun ziel en zaligheid inzetten voor het park en voor de Natuur & Milieu Educatie.
In de 2de plaats, maar zeker niet de laatste, op de werkzaamheden die daar verband mee houden. Om dat werk te doen, moet je wel van doorzetten, van volhouden weten.
De EXPO ‘sinds 1989’ is te bekijken vanaf zondag 21 april ’24 tot en met november ‘24 tijdens de openingstijden van ’t Weetpunt, woensdag, zaterdag en zondag 13.00 – 16.00.
Behalve de EXPO zijn er filmpjes die een en ander nog meer toelichten. Komt dat zien!
Natuurleerpad
Dit is de strook grond langs de Devel vanaf het Vrijwilligerspad tot de duiker bij de Munnikensteeg. Dit stuk van het Arboretum wordt met passie onderhouden door Ria van Dijl. Zij schrijft over deze speciale strook grond het volgende :
Bij de aanleg van het park is deze strook o.a. bedoeld voor natuuractiviteiten van het IVN. Daar is door hen niet veel gebruik van gemaakt omdat de afstand vaak te ver gevonden werd en er teveel brandnetels stonden. Tegenwoordig wordt er regelmatig gemaaid en daardoor worden brandnetels en bramen onderdrukt en hebben we mooie grasvelden.
Er zijn wat kleine stukken die begroeid zijn met oude bomen en diverse struiken. Bij het allereerste stuk bij de kleine paddenpoel is in 2017 een es omgevallen en die is op verzoek blijven liggen. Een paar jaar later is er een wilg omgevallen die evenwijdig langs het pad ligt. Bij het vergaan van bomen komen er paddenstoelen op de stam, op de es elfenbankjes en op de wilg tonderzwammen. Ook is er een levende wilg waar nu zwavelzwammen op groeien ( zie foto). Zwavelzwammen zijn eetbaar!
In dit stuk, tussen die wilg en de grauwe abeel, staan verscheidene wilde planten zoals lievevrouwebedstro, daslook, Italiaanse aronskelk en judaspenning. Sommige planten zijn zo uit de natuur, anderen komen uit het park of uit tuinen waar ze te groot waren geworden. De struiken die in de rand staan bij dit stuk waren overtollig uit het park en creëren zo een mooie afscheiding voor de planten. De kinderen uit de buurt zijn dit stuk als speelplek gaan gebruiken en daarbij sneuvelen nogal wat planten en delen van struiken. Dit is wel een dilemma : spelen en natuur gaan niet altijd samen. Voor wandelaars en hondenbezitters is het een mooi pad langs de Devel. Aan de overzijde ligt een eilandje in de Devel waar af en toe een IJsvogel nestelt in een omgevallen boom.
Er zijn twee paddenpoelen, die aangelegd zijn voor amfibieën. De grote paddenpoel is bereikbaar over een houtsnipper pad vanaf het fietspad; er is een vlonder gelegd zodat er overheen gelopen kan worden. Er staat veel riet, gele lis en kattenstaart. De kleine paddenpoel is een stukje moeras geworden door het spel van de kinderen. In de praktijk dienen de poelen vooral als een mooi landschap- en speelelement; de plaats blijkt niet geschikt te zijn voor amfibieën.
Bij de wensboom is enige jaren geleden een gedeelte omgeploegd en daarna is er een bloemenweide ingezaaid. Het vergde toch veel onderhoud en het jaar daarna is er wat bij gezaaid en nu is er al enige tijd niets aan gedaan en hebben de brandnetels het over genomen. De wormenbak van het IVN bevatte alleen wormen als er voor de activiteit een doosje wormen los gelaten werd.
Bij de insectenflat is vorig najaar een opening in het riet gemaakt onder de wilg, zodat de Devel zichtbaar en bereikbaar werd. Maar het is erg moeilijk om dit gedeelte open te houden. Wel ligt bij de wilg een hoop afval van riet en plantenresten, waarin dieren die
dichtbij of in het water leven, kunnen overwinteren. Jaren geleden lag er in de Devel in deze hoek een vlonder zodat je bij het water kon komen.
Tegenover het parkeerterrein ligt een deel van het pad, wat verwaarloosd was. Nu wordt geprobeerd ook daar weer doorgangen en paadjes te maken, liefst bedekt met houtsnippers.
Ria van Dijl
Studiereis augustus 2023
We kwamen stipt op 8 augustus om 9:00 samen voor de studiereis in de bus en onze eerste wens was koffie en thee te nuttigen bij de Botanische Tuinen Utrecht. We werden geleid door drie gidsen, allemaal experts op het gebied van planten. We werden eerst aangenaam verrast met een vlinderkas met vlinders van allerlei soorten en kleuren en die veranderden daar van rups naar vlinders. We hebben zo veel mogelijk foto's gemaakt voordat we de tropische kas ingingen. Het was geweldig en orchideeën hingen hoog in de bomen. Bananenplanten groeien hoog zoals in de tropen en wij hebben geleerd dat bananen eigenlijk geen zaden hebben. Het was mogelijk grote koffie bomen te zien en je kon de bonen zien die worden gemalen voor onze Douwe Egberts.
De gidsen namen ons mee naar buiten langs alle bloeiende planten en de bomen.
In een boom, de Moseik, zaten galballen, de thuisbasis van de galwesp eieren, onderdeel van het ecosysteem. Een boom uit Australië, de Wollemia die lange tijd geleden is ontstaan kan zichzelf bevruchten en elke boom is een exacte kopie van de originele boom. En een andere boom, de doodsbeenderenboom, toonde peulen en de gids kon geen boom vinden dichtbij die kon bevruchten, een mysterie. Onderweg liet de gids ons zien hoe de Indianen uit Amerika drie verschillende groenten planten, pompoen als bodembedekker en maïs voor een paal om de bonen hoog te laten groeien. Slim van de inheemse bewolking.
Bij het behangersbijen hotel haalde de gids een rek te voorschijn om te laten zien hoe de
celnesten zijn behangen met stukjes blad. Goede bouwers zijn de vrouwtjes behangersbijen.
Met de tijd die we hadden voordat de bus kwam zagen we waar een evolutietuin zal komen om planten te zien van na de ijstijd tot heden, een groene tijdmachine, een reden om het park nog eens te bezoeken.
De bus bracht ons naar de boottocht op de Vecht om op het bovendek te gaan zitten en te genieten van een drankje en om het uitzicht op de kastelen onderweg te bewonderen.
We hebben meegemaakt dat één van de bruggen niet openging en we zaten korte tijd naar het dorp te kijken vanaf onze plek op de boot.
We verlieten onze eigen boot en met de bus arriveerden we bij een culinair restaurant waar we bestelden met onze mobiele telefoon, voor de meesten van ons nieuw. Er waren zoveel gerechten en het dessert natuurlijk.
Toen was het tijd om naar huis te gaan en de bekwame buschauffeur had ons mooi op tijd terug gebracht om afscheid te nemen van een prachtige reis. Het was interessant, gezellig, boeiend en de studiereis is altijd een verrassing.
Dank, vooral Leny en ook het bestuur voor het regelen van dit prachtige jaarlijkse leerzame avontuur.
Rick Harrison
De dag van de studiereis
En toen was het weer zover : onze jaarlijkse studiedag! Het was geen geheim meer wat het programma van de dag zou zijn en daarom was de voorpret al een tijdje in gang gezet. Stipt op tijd om 9 uur, toen iedereen in de bus zat kon de Brabantse buschauffeur vertrekken. De botanische tuinen bij de universiteit van Utrecht waren onze ochtendbestemming. Na een bakje koffie met lekkere koek werden we in 3 groepen verdeeld, elk met een gids die ons door de tuinen zou rondleiden.
Een heel goed plan, want dat leverde een hoop extra informatie op, die we zonder hun kennis gemist zouden hebben. Wat een prachtig geheel aan mini-landschappen was er te bewonderen, zowel buiten als binnen. Van rotanbos tot evolutietuin en van rotstuin tot (sub)tropische kas. Planten die in en om elkaar heen hangend een gelukkig samenzijn creëren, inventieve vleeseters en aan de andere kant miervriendelijke bomen. Schitterende vlinders die om je heen fladderen. Wat een pracht van een samenleving van flora en fauna! Indrukwekkend , groots en zeker de moeite waard om nog eens terug te komen.
Na de lunch was het op naar het volgende programmapunt : varen op de Vecht. In Maarssen stapten we op de boot, waar we mooi allemaal op het bovendek pasten. Zo konden we op een heel comfortabele manier alle pracht en praal aan (land)huizen en tuinen aan onze ogen voorbij laten glijden. Er staan daar genoeg optrekjes om van te watertanden! De kapitein overlaadde ons met allerlei historische en hilarische informatie over wat er allemaal te zien was. Prachtige, oude theekoepeltjes, maar ook riante villa’s met privé-strand. Hij vatte het samen met de kreet : Wonen aan de Vecht is nog niet zo slecht! Na een –gelukkig horizontale- pirouette werd rechts opeens links en links werd rechts. Voordat dit alles al te gezapig werd zorgde een brug die niet meer omhoog wilde gaan, voor nog wat spanning en avontuur. De groep bleek heel oplossingsgericht : we moeten de rest maar gaan zwemmen, we nemen een kano, gaan suppen of we bellen de buschauffeur of hij ons hier komt ophalen. Maar zover kwam het allemaal niet, want na zo’n kwartier sprong eerst het ene en later ook het andere licht op groen en ging de brug voor ons omhoog!
Toen wachtte ons nog de afsluiting van de dag : het diner, in Woerden. We hadden iets opgevangen over “onbeperkt eten”. Zou dat inhouden : blijven bestellen en bunkeren ?! Zo simpel was het nou ook weer niet. Er waren wat restricties over het aantal gerechtjes dat besteld kon worden en de wachttijd tussendoor. Dit diende te gebeuren via je telefoon, met een QR-code; voor niet iedereen van ons meteen een makkie. En bovendien verwachtte de buschauffeur ons om 7 uur terug in de bus. Kortom : het was een echte uitdaging om op deze manier je maaltijd bij elkaar te sprokkelen. Dat gaf bij iedere tafel een hoop levendigheid, creativiteit en saamhorigheid. Intussen werd er gesmikkeld van de heerlijke hapjes die regelmatig op tafel werden gezet. Al met al rolden we uiteindelijk behoorlijk gevuld en bijna op tijd de bus in, waar het een stuk lawaaieriger was dan op de heenreis.
Nadat we onderweg nog voorzien werden van toespraken en een sterk verhaal van Ben en een loshangende klep onderin de bus was vastgezet, kwamen we allemaal voor 8 uur heelhuids weer in Zwijndrecht aan.
We hebben deze studiedag ervaren als een leerzame, maar zeker ook heel gezellige dag samen. Daarvoor onze hartelijke dank! We zijn nu al benieuwd waar we volgend jaar heengaan…
Ada de Wolf
Fotoworkshop in het arboretum
Op 12 en 19 juli 2023 werd er vanuit Diverz, wijklocatie de Nederburgh, een fotoworkshop georganiseerd in het mooie arboretum Munnike Park. Niet alleen om met je fototoestel mooie foto’s te leren maken, maar ook juist met je telefoon!
In de ochtend van 12 juli werd er gestart met de theorie van het fotograferen. De ochtend werd afgesloten met een lunch om vanuit daar, de theorie bij het arboretum in de praktijk te brengen.
Het werd een prachtige middag. De zon scheen waardoor het arboretum op z’n mooist was. Tijdens de koffie in de ’t Weetpunt was iedereen enthousiast over de foto’s, die genomen waren, maar ook zeker over de prachtige locatie.
De week daarna kwam de groep bijeen om de foto’s te bewerken. Vier van de mooiste foto’s vindt u op deze website.
Natasja van der Heijden
Gerechtslinde
Het Arboretum draagt ook zorg voor de "Gerechtslinde", die even verderop aan de Munnikesteeg staat, door het snoeien van twijgen en het gebied rond de boom te verzorgen.
Men kan daar het verhaal lezen dat teruggaat tot de 16e eeuw over de "gerechtslinde" als de "heerlijkheid van Nederhoven".
Wij als vereniging Arboretum Munnike Park willen deze oude "Koning" met respect behandelen en verzorgen!
Rick Harrison
Klik op foto voor vergroting
UIL
Laatst had ik in het arboretum, tijdens mijn min of meer dagelijkse wandeling in de omgeving, een bijzondere ontmoeting. Op de terugweg naar huis loop ik dan vaak door het arboretum en daar zag ik op een bankje een lieftallige jongedame. Toch werd mijn aandacht niet door haar getrokken. Toen ik dichterbij kwam zag ik op de rugleuning van de bank een levensechte uil zitten. Nadat ik van mijn verbazing was bekomen en een paar keer met mijn ogen had geknipperd merkte ik dat ik niet droomde. Zowel de lieftallige jongedame als de uil waren echt. Reden voor mij (na dat ik mijn verlegenheid had overwonnen) de jongedame aan te spreken. Uiteraard reageerde zij alleraardigst. Terwijl ik dacht dat het een Ransuil was werd ik met een prettige glimlach gecorrigeerd. De vogel bleek een in gevangenschap geboren Oehoe te zijn.
Ze vertelde dat het prachtige beest het helaas met een verlamde rechtervleugel moet doen, maar daar heel goed mee kan leven. Op mijn vraag hoe dichtbij ik mocht komen (bij de uil) antwoordde zij: “hoe dichtbij u maar durft”. Nou dat durfde ik best wel. De uil vond het goed dat ik haar tot op een meter naderde. Wat een prachtig beest. En dan die ogen! Een ervaring die ik niet snel zal vergeten.
Een en ander was voor mij aanleiding om me eens wat meer in de uil te gaan verdiepen. Ooit hadden we een minister-president met die naam.
Als je gaat googelen op “symboliek van de uil” komt de vogel er in verschillende culturen niet zo best vanaf. Behalve bij de Grieken en Romeinen. Voor de Grieken was de uil een symbool voor wijsheid.
Nu ik toch aan het schrijven ben kan ik meteen wel vertellen hoe ik het werken in het arboretum ervaar. Toen ik nog werkte en tegen mijn welverdiende pensioen aan liep dacht ik er al aan vrijwilliger bij het arboretum te worden. Toch heeft het jaren geduurd voordat ik de stap durfde te zetten. Ik heb er geen moment spijt van. Integendeel! Ik ervaar het werk, zowel mentaal als fysiek, heel positief. Ik heb ook genoten van het kerststukjes maken en de studiedag, waarbij de inwendige mens ook niet werd vergeten! Ik hoop dat ik jullie nog heel lang mag blijven helpen.
Cees Steenhoven
IN ??? LEGGEN ALLE VOGELS EEN EI.
Niet altijd. Afgelopen week (maart) is het eerste zwanenpaartje begonnen met eieren leggen. Dit duurt een tijdje. Om de dag een ei, dus bij 7 eieren 15 dagen.
Normaal is 7 of 9 eieren, soms 5 of 11. Tijdens deze periode ligt het vrouwtje af en toe op het nest, de overige tijd het mannetje. Schijnt de zon, dan ligt hij ernaast. Intussen maakt hij het nest groter en hoger (met takjes, bladeren en gedroogd gras etc.). Hij maakt het nest en straks verfraait zij het.
Na deze periode gaat zij circa 35 dagen broeden. Het is zo dat het mannetje geen eten brengt. Als zij haar behoefte moet doen (nooit op het nest) gaat zij het water in en gaat hij op de eieren liggen. Dan is het ook etenstijd. Sommige zwanen doen dit alleen ’s nachts. Zij slaapt veel, heel veel.
De eieren – ongeveer 13 cm groot - zijn aanvankelijk wit maar doordat ma of pa nat op de eieren gaan liggen worden zij vuil en beige. De eieren worden ook gekeerd door ma (pa snapt dat niet). Zij gaat met de snavel over het ei heen en met de onderkant van haar snavel onder het ei en keert zij het ei.
Na 35 dagen komen de eieren uit, allemaal binnen 2 dagen. De kleintjes eten eerst de eigen eieren op en poetsen zich droog (waterafstotend). Na een dag of 3 gaan zij het water in. Hun eten bestaat uit wat pa en ma van de bodem omhoog woelen en trappelen: algen, insecten etc. Als zij een paar weken oud zijn gaan de ouders gras trekken en gooien dit in het water voor de neus (snavel) van de jeugd.
Jonge zwanen zijn grijs of beige van kleur. Afhankelijk van de kleur zijn ook hun poten grijs of beige. Alle fabeltjes ten spijt: zijn er beige (wit) jonge zwanen dan komt dit doordat er in hun voorouders Poolse knobbelzwanen waren.
Nederlandse knobbelzwanen geven grijze jonge zwanen en Poolse knobbelzwanen beige. De beige zwaantjes worden eerder helemaal wit (half jaar) dan hun grijze soortgenoten, deze worden pas na 1 jaar volledig wit. Alleen als zij ouder worden zie je dat nog aan de poten: grijs of beige. Let wel: dit proces kan een generatie overslaan, dus grijze jonge zwanen kunnen later witte kinderen krijgen en andersom.
De eerste 3 of 4 jaar zijn het pubers en zoeken zij vriendjes en elkaar op, pas daarna zoeken zij een partner en gaan een eigen plekje zoeken.
Volgende keer meer.
Els Esser
Klik op foto voor vergroting
De 4 seizoenen in het Arboretum Munnike Park
Klik op foto voor vergroting
Deze foto werd ons aangereikt door Martin van Dijk.
Hij heeft het park gefotografeerd in de lente, zomer, herfst en winter.
Op een mooie manier heeft hij de 4 seizoenen in één foto gevangen zodat er een fraai overzicht ontstaat.
Martin dank voor de foto.
Wilt u ook genieten van het mooie park kom dan eens langs en maak de wandeling door het Arboretum met behulp van onze folder: "Wandelen door het Arboretum Munnike Park".
Gratis verkrijgbaar in het informatiecentrum op woensdag-, zaterdag- en zondagmiddag.
Of kom langs op dinsdag- of zaterdagmorgen als de vrijwilligers in het park aan het werk zijn.
Arboretum Munnike Park, het mooiste park in Zwijndrecht.
Langs de Munnikensteeg, verscholen achter een groene wal van bomen en struiken, vindt u een groene oase van rust. Een mooi wandelgebied waar veel mensen genieten van al het moois wat er te vinden is.
Na 30 jaar een volwassen park
Arboretum Munnike park, veel mensen vragen zich af wat is een Arboretum, dit woord is afgeleid van het latijnse woord ‘Arbor’ wat boom betekent. Een Arboretum is een bomenverzameling in een park. Ons park is aangelegd met het doel om de bezoekers te tonen hoe gevarieerd en samenhangend flora kan zijn. In het Munnike Park staan meer dan 200 verschillende soorten bomen.
De naam Munnike Park is afkomstig van de monniken die hier 600 jaar geleden in het klooster Eemstein leefden. Op een steenworp afstand van het park, recht tegenover de rotonde van de Lindeweg staat al meer dan 800 jaar de Tilia Auropaea ‘ Koningslinde ‘ ook wel gerechtslinde genoemd. Onder de Linde werd door de Germanen rechtgesproken en vergaderd.
In de afgelopen tijd is getracht de nieuwe rechtopgaande jonge stam, die naast de oude stam omhoog schiet, ruimte te geven zodat hij weer uit kan groeien tot een volwaardige boom.
Kom genieten in het Arboretum Munnike Park in Zwijndrecht.
